تکیه‌گاهم باش | دلنوشته همسر شهید «محمد امیری»
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید «محمد امیری» یکم فروردین 1358 در شهرستان کرمانشاه به دنیا آمد. پدرش قاسم و مادرش مرضیه نام داشت. درجه‌دار نیروی انتظامی بود. یازدهم تیرماه 1383 در ایرانشهر بر اثر سانحه رانندگی به شهادت رسید.
دلنوشته همسر شهید
سپاس خداوندی را که اول است بدون آنکه پیش از او اولی بوده و آخر است بی‌آنکه پس از او آخری باشد.
و سپاس خداوندی را که بندگانش را به راهی که می‌خواست روانه کرد و در پی محبت و دوستی خود برانگیخت در حالی که از حدی که برای آنان تعیین نموده قدمی پیش و پس نهاد و سر رسید مشخصی تعیین کرد و برای او زمان معینی قرار داد که با روزهای عمر خود به سوی آن پایان قدم برمی‌دارد و با سپری شدن سال‌ها بدان نزدیک می‌شود.
و این منم که از آسمان کوچکترم و از کوه ضعیف‌ترم و زمین مادر من است، چه جای قیاس با این بی‌کرانگی.
چون به خود فرو می‌رفتم می‌انگاشتم نقطه‌ای در دریای وجودم و پذیرش امانت برایم غیرقابل تحمل بود و جانکاه من که بیگانه‌ای در ازدحام مدینه‌ام به کجا ببرم این بار گران را، و چگونه امانتداری کنم؟ اما تو به صبح و شام سوگند یاد کردی که من با توام و بشارتم دادی «و رفعنالک ذکرک» سپاس به خاطر داده‌هایت که نعمت نداده‌هایت حکمت و گرفته‌هایت که مصلحت است.
بسم رب الشهدا و الصدیقین
مدتهاست برایت نامه می‌نویسم اما این‌بار می‌خواهم درباره خودت بنویسم نمی‌دانم با این ذهن آشفته چگونه می‌توانم بنویسم؟
چگونه می‌توانم بنیان به هم ریخته آن را دوباره پیوند دهم و مانند همیشه برایت بنویسم؟ راستش را بخواهی امیدت در وجودم، طنین بودن را می‌نوازد و افتخار انتخابم سرافرازی است برای وجود خسته‌ام پس مانند همیشه تکیه‌گاهم باش و مانند همیشه برایم دعا کن و بگو او را طاقت سختی و رنج نیست و بر گرفتاری شکیبایی نتواند و قدرتی در برابر مشکلات هزار رنگ این دنیا ندارد پس روزیش را از او بگیر ولی او را به خلق خود وامگذار بلکه خود به تنهایی حاجتش را برآور و امورش را کفایت کن که تو اولین و آخرینی
پس به راه این امید پیچ در پیچ
مرا لطف او می‌باید دگر هیچ
انتهای پیام/
